son artık
Bağırıyorum,
Sokak köpekleri duyuyor bir tek sesimi.
Yağmurdan, terden ıslak vucudum.
Kanatlarımdan yere süzülen damlaların yere her çarpışında ruhum daha da uzaklaşiıyor benden.
Artık hiç bağıramıyorum.
Gözlerim açılmıyor.
Yağmurun altında boş bir asfalt sokakta kimsenin farkında olmadığı bir meleğin kimsenin aldırmadığı ölümü bu
---
---
Islak kirpiklerimde renkler beliriyor şimdi,
Gökyüzünde martılar süzülüyor..
Kumları altından, turkuaz renkli deniz - yeni doğmuş mavi nehrin köpüklü beyaz kayalıkları,
Hepsi gözlerimin önündeler sanki.
Gerçekler sanki.
Ve bütün bunlara deyip geçen hızlı Rüzgarım.
Yüzümde hissediyorum damlaları,
dalgaların sesini..
Artık herşeyi daha fazla hissediyorum.
Gözlerim kapalıyken,
Yağmurun altında diz çökmüş bağırıyorken.
----
----
Sesim çıkmıyor.
Paslı zincirler vurulmuş ipek kadar beyaz kanatlarıma.
İncitiyorlar beni.
Ayağa kalkamıyorum.
Çıkamıyorum burdan.
Anasayfa 
